ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ದಮ್ಮ್ ಬಾಂದ್ಚ್ಯಾ ಭೊಂವಾರಾಂತ್ಲಿ ಕವಿತಾ
ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಕಾಳ್ ಹೊ. ಮನ್ಶಾ ಭಿತರ್‍ಲೆಂ ಘರ್ಶಣ್, ಸಮಾಜಾ ಭಿತರ್‍ಲೆ ಸಂಘರ್ಶ್ ಸಮ್ಜುಂಕ್ ಕಶ್ಟ್. ಆನಿ ಅಸಲೆ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಸ್ಥಿತೆಚಿ ವಿಮರ್ಸೊ ಕರ್‍ಚಿ ಕವಿತಾಯ್ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಜಾತಾ ಆನಿ ಕವಿಚೊ ಹರ್ಯೆಕ್ ಸಬ್ದ್ ವೆವೆಗ್ಳೆ ಅರ್ಥ್ ಘೆವ್ನ್ ದೊಳೆ ವಾಟಾರ್ನ್ ರಾವ್ತಾ. ಜಶೆಂ ಚಿತ್ರಸಾಲಾಂತ್ ಏಕ್ ಕಲಾರಸಿಕ್ ಆಪ್ಣಾಕ್ ಅತುರಾಯ್ ಉಬ್ಜೊಂಚ್ಯಾ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಚಿತ್ರಾಕ್ ಚಿಡ್ಕುನ್ ರಾವ್ತಾ ವಾ ಅಪ್ಣಾಕ್ ಉಚಾಂಬಳ್ ಕರ್‍ಚ್ಯಾ ಚಿತ್ರಾಕ್ ಘುಂವುನ್ ಘುಂವುನ್ ಪಳೆತಾ ತಶೆಂಚ್ ಕಾಂಯ್ ಎಕಾ ಕಾವ್ಯರಸಿಕಾನ್ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಕವಿತೆಕ್ ಚಿಡ್ಕುನ್ ರಾವ್ಲ್ಯಾರ್ ವಾ ಕವಿತೆಕ್ ಪರತ್ ಪರತ್ ಭೆಟುನ್ ತಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಸಬ್ದಾಂ ಸಬ್ದಾಂನಿ, ಅಲ್ಪ್ ವಿರಾಮ್, ಪೂರ್ಣ್ ವಿರಾಮಾಂನಿ ಘುಸುನ್ ರಾವಲ್ಲೊ ಅರ್ಥ್ ಸೊದ್ಲ್ಯಾರ್ ಹ್ಯೊ ಸಂಕೀರ್ಣ್ ಕವಿತಾ ಸವ್ಕಾಸ್ ಪಾಕ್ಳ್ಯೊ ಉಸಯ್ತಿತ್ ಕೊಣ್ಣಾ!
ಜೊನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪಾಚಿ “ವಾಯ್ದ್ಯಾಚಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ” ಕವಿತಾಯ್ ಹ್ಯಾಚ್ ವರ್ಗಾಚಿ. ವಾಯ್ದ್ಯಾಚಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ ವಾ ಥಂಡ್ ಹವ್ಯಾಚಿ ಸುಕಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ ಅಸಲ್ಲ್ಯಾಂಚಿ ವಿರಾರಾಯ್ ಸಾಂಗ್ಚಿ ನ್ಹಯ್. ತಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ ಕಾಡ್ತಲ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಭೊಂವಾರಿಂ ಆಸ್ತಲ್ಯಾಂಚೀಯ್ ಗತ್! ಪುಣ್ ಸವ್ಕಾಸ್ ಸವಯೆಚೆಂ ಜಾತಾ. ಹಿ ಕವಿತಾ, ಪಾಕ್ಳ್ಯೊ ಉಸೊವ್ನ್ ಯೆತಾನಾ ರಗ್ತಾಚೊ ವಾಸ್ ಯೆತಾ. ಕೊಯ್ತಿ, ಬಂದೂಕ್ ಕಾಂಯ್ ಆಯ್ಚ್ಯಾ ದಿಸಾಂನಿ ನವೆಂ ನ್ಹಯ್. ಆನಿ ಹಿಂ ಹಾತೆರಾಂ ಆಪಾಪಿಂಚ್ ಉಟನಾಂತ್. ಸಬಾರ್ ಪಾವ್ಟಿಂ ಹಾತೆರಾಂಚೆರ್ ಪಾಜರಲ್ಲೆಂ ರಗತ್ ಜಯ್ಲಾಂತ್ ಸುಕುನ್ ಯೆತಾನಾ ಹಾತೆರಾಂ ವಾಪರಲ್ಲೊ ಹಾತ್ ಮಾತ್ರ್ ಬಾರಾಂತ್ ಸೊರ್‍ಯಾಚೊ ಗ್ಲಾಸ್ ಉಕಲ್ತಾ ವಾ ಶಾಂತಿಚೆಂ ಬೆಸಾಂವೀ ದಿತಾ.
ರಗತ್ ಪಿಯೆವ್ನ್ ಸವಯ್ ಜಾವ್ನ್, ರಗ್ತಾಕಚ್ ತಾನೆಂವ್ಚ್ಯಾ, ಫಾಂತ್ಯಾಚ್ಯಾ ಮೋವ್ ಕಿರ್ಣಾಂನಿ ಸಯ್ತ್ ರಗತಚ್ ಚಿಂವಜಾಯ್ ಮ್ಹಣ್ ಆಶೆಂವ್ಚ್ಯಾ ಉದೆವಾಚ್ಯೊ ಉಳ್ಟ್ಯೊಚ್ ಖಬ್ರೊ ದಿಂವ್ಚ್ಯಾ ಮಾದ್ಯಮಾಂಕೀ ಪೋಟ್ ಭರುಂಕ್ ಆನಿ ಕಿತೆಂ ಜಾಯ್? ಅಸಲ್ಯೊ ಖಬ್ರೊಚ್ ದೀಸ್ ಸುರ್ವಾತ್ಚಿ ಸುವಾರ್ತಾ ಜಾತಾನಾ ಸುಕಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ ದಮ್ಮ್ ಬಾಂಧುನ್ ಯೆತಾ. ಹೆ ಕವಿತೆಚೊ ಇಲ್ಲೊ ಕಾತೊ ಹಾಂವೆಂ ಕಾಡ್ಲೊ ಆನಿ ಕೊಯ್ತೊ ಘೆವ್ನ್ ಕಟ್ಟಿ ಭೆತುನ್ ಕವಿತೆಚೆಂ ವೊಳೆಂ ದಾಕಂವ್ಚೆಂ ಕಾಮ್ ಸಂಪಾದಕಿಯಾಚೆಂ ನ್ಹಯ್! ಖಂಯ್ಚೇಂಯ್ ಸುಖ್, ಖಂಯ್ಚೋಯ್ ರೋಸ್ ಭೊಗುಂಕ್ ಕಶ್ಟ್ ಕಾಡಿಜಾಯಿಚ್ ನ್ಹಯ್ ಗಿ?
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್. ಡಿಕುನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ವಾಯ್ದ್ಯಾಚಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ
ಕಿತೆಂ ಖೊಂಕ್ಲಿಗಿ.....!?
ವ್ಹಯ್ ... ಖೊಂಕ್ಲಿ...
ತರ್ ಆಲೋಚನ್ ಬಂಧ್ ಕರ್
ದೊಳೆ ಸೊಡ್ಲ್ಯಾರಿ ದೀಷ್ಟ್ ಲಾಯ್ನಾಕಾ
ದರಬಸ್ತ್ ಬೋಲ್ಸ್ ಭರುಂದಿ
ಕಿತೆಂ ಕರುಂ....
ಮ್ಹಾಕಾ ವಾಯ್ದ್ಯಾಚಿ ಖೊಂಕ್ಲಿ...
ತರ್ ಪಾಜ್‌ಲ್ಲಿ ಕೊಯ್ತಿ ಭುಕೆತ್
ಫಾಂತ್ಯಾಫಾರಾರ್ ಬೊಂದುಕ್ ಸೊಧುನ್ ಯೇತ್
ವಿರಾರಾಯ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್,,,,!?
ಘೆ.... ಮ್ಹಜೊ ವಿಳಾಸ್
ಕೊಯ್ತಿ ಬೊಂದುಕೆಂಕ್ ವಿನತಿ ಕರ್
'ದಯಾಕರ್ನ್ ದಾಕ್ಶೆನಾಕಾತ್....'
"............"
- ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ
संपादकीय:
दम्म बांदच्या भोंवारांतली कविता
संकीर्ण काळ हो. मनशा भितरलें घर्शण, समाजा भितरले संघर्श समजूंक कश्ट. आनी असले संकीर्ण स्थितेची विमर्सो करची कविताय संकीर्ण जाता आनी कविचो हरयेक सब्द वेवेगळे अर्थ घेवन दोळे वाटार्न रावता. जशें चित्रसालांत एक कलारसिक आपणाक अतुराय उबजोंच्या संकीर्ण चित्राक चिडकून रावता वा अपणाक उचांबळ करच्या चित्राक घुंवून घुंवून पळेता तशेंच कांय एका काव्यऱसिकान संकीर्ण कवितेक चिडकून रावल्यार वा कवितेक परत परत भेटून तांतल्या सब्दां सब्दांनी, अल्प विराम, पूर्ण विरामांनी घुसून रावल्लो अर्थ सोदल्यार ह्यो संकीर्ण कविता सवकास पाकळ्यो उसयतीत कोण्णा!
जोन सुंटिकोप्पाची "वायद्याची खोंकली" कविताय ह्याच वर्गाची. वायद्याची खोंकली वा थंड हव्याची सुकी खोंकली असल्ल्यांची विराराय सांगची न्हय. ती खोंकली काडतल्यांच्या भोंवारीं आस्तल्यांचीय गत! पुण सवकास सवयेचें जाता. ही कविता, पाकळ्यो उसोवन येताना रगताचो वास येता. कोयती, बंदूक कांय आयच्या दिसांनी नवें न्हय. आनी हीं हातेरां आपापींच उटनांत. सबार पावटीं हातेरांचेर पाजरल्लें रगत जयलांत सुकून येताना हातेरां वापरल्लो हात मात्र बारांत सोऱ्याचो ग्लास उकलता वा शांतिचें बेसांवी दिता.
रगत पियेवन सवय जावन, रगताकच तानेंवच्या, फांत्याच्या मोव किरणांनी सयत रगतच चिंवजाय म्हण आशेंवच्या उदेवाच्यो उळट्योच खबरो दिंवच्या माद्यमांकी पोट भरूंक आनी कितें जाय? असल्यो खबरोच दीस सुर्वातची सुवारता जाताना सुकी खोंकली दम्म बांधून येता. हे कवितेचो इल्लो कातो हांवें काडलो आनी कोयतो घेवन कट्टी भेतून कवितेचें वोळें दाकंवचें काम संपादकियाचें न्हय! खंयचेंय सुख, खंयचोय रोस भोगूंक कश्ट काडिजायीच न्हय गी?
-आंडऱ्यू एल. डिकुन्हा
कविता:
वायद्याची खोंकली
कितें खोंकलिगी.....!?
व्हय ... खोंकली...
तर आलोचन बंध कर
दोळे सोडल्यारी दीष्ट लायनाका
दरबस्त बोल्स भरुंदी
कितें करूं....
म्हाका वायद्याची खोंकली...
तर पाजल्ली कोयती भुकेत
फांतयाफारार बोंदूक सोधून येत
विराराय कित्याक,,,,!?
घे.... म्हजो विळास
कोयती बोंदुकेंक विनती कर
'दयाकर्न
-"दाकशेनाकात....'
"............"
- जोन सुंटिकोप्पा