ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಜಿವಿತಾಂಚಿ ಸತಾಂ ಆನಿ ಕವಿತಾ
ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಜಿಯೆಂವ್ಚೊ ಮನಿಸ್ ಸಹಜ್ ಜಾವ್ನ್ ಆಪ್ಲಿ ಕಾತ್ ಸಾಂಬಾಳುಂಕ್ ಸರ್ವ್ ಪ್ರಯತ್ನ್ ಕರ್‍ತಾ. ರಗ್ತಾಚಿ ಪರ್ವಾ ಆಸನಾ. ಪುಣ್ ಜೆದ್ನಾಂ ಕಾತಿ ಪೊಂದ್ಲೆಂ ರಗತ್ ವಾಯ್ಟ್ ಜಾತಾ, ತೆದ್ನಾಂ ಮನ್ಶಾಚ್ಯಾ ಅಶಾ ಅತ್ರೆಗಾಂಕ್ ಧಖೊ ಬಸ್ತಾ ಆನಿ ಆಪ್ಲ್ಯಾಚ್ ರಗ್ತಾನ್ “ಘಾತ್” ಕೆಲ್ಲ್ಯಾಪರಿಂ ಭೊಗ್ತಾ. ಅಸಲೆ ಘಡಿಯೆ ಮನ್ಶಾ ಥಂಯ್ ಉಬ್ಜೊಂಚ್ಯಾ ದುಖಾಳ್ ಭೊಗ್ಣಾಕ್ ರೂಪಾಲಿನ್ ಸಬ್ದ್ ದಿಲ್ಯಾತ್. ಹಿ ಕವಿತಾ ಆಸಾ ತಶಿ ಘೆವ್ಯೆತ್ ವಾ ಕಾತ್ ಆನಿ ರಗತ್ ರೂಪಕಾಂ ಜಾವ್ನ್ ಘೆವ್ನ್ ಕಾತಿಚೆರ್ ಲಬ್ದೊನ್ ಆಸ್ಚಿ ಜೀಕ್ ಕಶೆಂ ಘಡ್ಯೆನ್ ದೂಕ್ ಜಾವ್ನ್ ಬದ್ಲತಾ, ತೆಂ ಅರ್ಥ್ ಕರ್‍ನ್ ಘೆವ್ಯೆತ್.
ಭಿತರ್‍ಲೆಂ ಸಾದ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ಸಾಂಗುಂಕ್ ಜಾಯ್ನಾತ್ಲೆಂ ದೂಕ್ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ಪಂಗ್ತಿಂನಿ ವ್ಯಕ್ತ್ ಕರ್‍ತಾನಾ ವಿಶೇಸ್ ಥಾಕಾಯ್ ಮೆಳ್ತಾ. ಕವಿತಾ ಭಲಾಯ್ಕಿ ಗೂಣ್ ಕರುಂಕ್ ಉಪ್ಕಾರ್‍ತಾ. ಕವಿ ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸಾನ್ ಪೊಯೆಟ್ರಿ ಥೆರೆಪಿ ವಿಶಿಂ ಲೇಖನ್ ಬರಯ್ಲಾಂ ಆನಿ ತೊ ತವಳ್ ತವಳ್ ಮನ್ಶಾ ಭಲಾಯ್ಕೆಕ್ ಕವಿತಾ ಕಶಿ ವಕತ್ ಜಾತಾ ತೆಂ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಉಲೊವ್ಪಾಂತ್ ಸಾಂಗುನಚ್ ಆಸ್ತಾ. ದೂಕ್ ವ್ಯಕ್ತ್ ಕರುಂಕ್ ಅಧಾರ್ ದಿಂವ್ಚೆ ಕವಿತೆಕ್ ಜಿವಿತಾಚಿಂ ಕಠಿಣ್ ಸತಾಂ ಸ್ವೀಕಾರ್ ಕರುಂಕ್ ಸಕತ್ ದಿಂವ್ಚಿಂ ಗರ್ಜೆಚಿಂ ವಿಟಮಿನ್ಸ್ ರಗ್ತಾಂತ್ ಮಿಸ್ಳಾಂವ್ಚಿ ಸಕತ್ ಆಸಾ.
-ಎಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್. ಡಿಕುನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ಲುಕೇಮಿಯಾ
ಮ್ಹಜ್ಯಾಚ್ ಕಾತಿ ಪೊಂದ್ಚ್ಯಾ ರಕ್ತಾನ್
ಕೆಲೊ ಆಜ್ ಮ್ಹಜೊ ಘಾತ್
ಇತ್ಲೆಂ ಹಾಂವೆಂ ಸಾಂಬಾಳುನ್ ಲೆಗೀತ್
ಭರ್ ದಿಸಾ ಕೆಲಿ ರಾತ್
ಸದಾಂಚ್ ಜಿಕತ್ ಆಯ್ಲಾಂ ಹಾಂವ್
ಆಜ್ ಹಾರ್‍ಲೊಂ ಮ್ಹಜೆಚ್ ಕಡೆನ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ರಕ್ತಾನ್ ಮ್ಹಜ್ಯಾಚ್ ಕಾತಿಚೊ
ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಸೊಡ್ಲೊ ಸಾಥ್
ಕಾತೀನ್ ಮ್ಹಜೆ ಸೊಸ್ಲೆಂ ಸಗ್ಳೆಂ
ಅರಿಷ್ಟಾಂಕ್ ದಿಲಿ ಮಾತ್
ಸಗ್ಳಿ ಆಸುನ್ ಲೆಗೀತ್ ಆಜ್
ಮ್ಹರ್‍ಯಾಂತ್ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಕೊಣಚ್ ನಾಂತ್.
ಮ್ಹಜ್ಯಾಚ್ ಕಾತಿ ಪೊಂದ್ಚ್ಯಾ ರಕ್ತಾನ್
ಕೆಲೊ ಆಜ್ ಮ್ಹಜೊ ಘಾತ್
ಆತಾಂ ತರೀ ಯೆಯಾತ್ ಸಗ್ಳಿಂ
ತಯಾರ್ ದವರ್‍ಲ್ಯಾ ಹಾಂವೆಂ ವಾತ್.
-ರೂಪಾಲಿ ಕೀರ್ತನಿ
संपदकीय:
जिविताचीं सतां आनी कविता
संसारांत जियेंवचो मनीस सहज जावन आपली कात सांबाळूंक सर्व प्रयत्न करता. रगताची पर्वा आसना. पुण जेदनां काती पोंदलें रगत वायट जाता, तेदनां मनशच्या आशा अत्रेगांक धखो बसता आनी आपल्याच रगतान "घात" केल्ल्यापरीं भोगता. असले घडये मनशा थंय उबजोंच्या दुखाळ भोगणांक रूपालीन सब्द दिल्यात. ही कविता आसा तशी घेव्येत वा कात आनी रगत रूपकां जावन घेवन कातीचेर लबदोन आसची जीक कशें घडयेन दूक जावन बदलता, तें अर्थ करन घेव्येत.
भितरलें साद्या उत्रांनी सांगूंक जायनातलें दूक कवितेच्या पंगतिंनी व्यक्त करताना विशेस थाकात मेळता. कविता भलायकी गूण करूंक उपकारता. कवी मेल्विन रोड्रीगसान पोयेट्री थेरपी विशीं लेखन बरयलां आनी तो तवळ तवळ मनशा भलायकेक कविता कशी वकत जाता तें आपल्या उलोवपांत सांगुनच आसता. दूंक् व्यक्त करूंक आधार दिंवचे कवितेक जिविताचीं कठिण सतां स्वीकार कवूंक सकत दिंवचीं गर्जेचीं विटमीन्स रगतांत मिसळांवची सकत आसा.
-एंड्र्यू एल्. डिकून्हा
कविता:
लुकेमिया
म्हज्याच काती पोंद्च्या रक्तान
केलो आज म्हजो घात
इतलें हांवे सांबाळून लेगीत
भर दिसा केली रात
सदांच जिकत आयलां हांव
आज हारलों म्हजेच कडेन
म्हज्या रक्तान म्हज्याच कतिचो
अकस्मात सोडलो साथ
कातीन म्हज्या सोंसले सगळे
अरिशटांक दिली मात
सगळी असून लेगीत आज
म्हऱ्यान म्हज्या कोणच नात
म्हज्याच काती पोंद्च्या रक्तान
केलो आज म्हजोच घात
आता तरी येयात सगळी
तयार दवरल्या हांवे वात
- रुपाली किर्तनी