ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಹ್ಯೆ ವಾಟೆಕ್ ಉಜ್ವಾಡಾಚಿ ಗರ್ಜ್ ನಾ.
ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಂತ್ಲೊ ಮನೀಸ್ ಭುರ್ಗೊ ಬಿಲ್ಕುಲ್ ನ್ಹಯ್. ಜಿವಿತಾಚ್ಯಾ ಅನ್ಭೋಗಾನ್ ತೊ ನ್ಹಾಲಾ. ನಾಂತರ್ ವೆವೆಗ್ಳ್ಯಾ ಬಾರೀಕ್, ನಾಜೂಕ್, ಕಂವ್ಳ್ಯಾ ಆವಾಜಾಂಕ್, ಪುಸ್ಪುಶ್ಯಾಂಕ್ ತೊ ವಳ್ಖುಂಕ್ ಶಿಕ್ಲಾ ಕಸೊ? ಕಾಳೊಕಾಂತ್ ಥಾಲೆಂ ಉಗ್ತೆಂ ಜಾತಾ ತರ್, ಥಾಲ್ಯಾಚೊ ಬುರಾಕ್ ತಾಚಿ ಚಾವಿ ಕಶಿ ಪಾರ್ಕಿತಾ?
ಅಸಲ್ಯಾ ಅನ್ಭೊಗಾನ್ ಪಿಕಲ್ಲ್ಯಾ ಮನ್ಶಾಚ್ಯಾ ಪಾಂಯಾಂಕ್ ತಾಚ್ಯೆ ವಾಟೆವ್ಹಯ್ಲೊ ಕಾಳೊಕ್ ಪಯ್ಸ್ ಕರುಂಕ್ ಉಜ್ವಾಡಾಚಿ ಸೊಡ್ಯಾಂ, ಕಸಲ್ಯಾಯ್ ಕಾಜುಲ್ಯಾಂಚಿ, ಚುಡಿಂಚಿ, ಉಜ್ಯಾಚ್ಯಾ ಜಿಬಾಂಚಿ ಗರ್ಜ್ ನಾ.
ನಿಮಾಣೆ ಹೊ ಮನೀಸ್ ಖಂಯ್ಸರ್ ವಚುಂಕ್ ಭಾಯ್ರ್ ಸರ‍್ಲಾ? ಖಂಯ್ಚೆ ವಾಟೆವಿಶಿಂ ತೊ ಉಲೊವ್ನ್ ಆಸಾ? ತೆಂ ತುಮ್ಕಾಂಚ್ ಚಿಂತುಂಕ್ ಸೊಡ್ತಾಂ.
-ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್
ಕವಿತಾ:
ವ್ಯರ್ಥ್ ಕರಿನಾಕಾ ಉಜ್ವಾಡ್ ಭೆಶ್ಟೊ
ವ್ಯರ್ಥ್ ಕರಿನಾಕಾ ಉಜ್ವಾಡ್ ಭೆಶ್ಟೊ,
ತಾಚಿ ಗರ್ಜ್ ನಾ ಮ್ಹಜ್ಯೆ ವಾಟೆಕ್!
ವಾಟೆಚಿ ವಳಕ್ ಆಸಾ ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಪಾಂಯಾಂಕ್
ಮೆಟಾಂಚೆಂ ಲೇಕ್‍ಯ್ ಆಸಾ ಮತಿಕ್
ಸಾರ್ಕಿ ವಳ್ಖತಾ ಚಾವಿ ಥಾಲ್ಯಾಕ್
ಕಾಳೊಕಾಂತ್ ಲಿಪನಾ ಬುರಾಕ್ !
ಕಾಳೊಕಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಆವಾಜಾಂಚಿ ಭಿರಾಂತ್ ಕಿತ್ಯಾಕ್?
ತೊ ಆವಾಜ್ ಬೊಂಡುಲೊ ಜಡುನ್ ಪಡಲ್ಲೊ
ಮಾಡಾತುದ್ಯೆರೀ ಫಾವೊತೊಚ್ ಜಿಯೆತಾ!
ತಿ ಬಾರೀಕ್ ಕಿಂಕ್ರಾಟ್ ಕೆಂಳ್ಬ್ಯಾ ಪಾನ್ ಚಿರಲ್ಲಿ
ಕಾಲ್‍ಚ್ ಸೊಭುನ್ ರಾವಲ್ಲೆಂ ತೆಂ ಗಡಾಯಾ ಬರಾಬರ್ ವ್ಹಕ್ಲೆಪರಿಂ!
ಬರೆ ಆಯ್ಕತಾತ್ ಪುಸ್ಪುಶೆ ಕಾಳೊಕಾಂತ್!
ಜಡುನ್ ಪಡಲ್ಲ್ಯಾ ಗುಲೊಬಾಚ್ಯಾ ಪಾಕ್ಳ್ಯಾಂಕ್ ಪಳೆವ್ನ್
ಕಾಂಪ್ಚ್ಯಾ ಬೊಂಗ್ಯಾಂಚೆಂ ಹಾ... ಹಾ... ಮ್ಹಣ್ಚೆ ಪುಸ್ಪುಶೆ
ಫಾಂತ್ಯಾಚ್ಯಾ ಧೊವಾಕ್ ರಾಕುನ್ ರಾವಲ್ಲ್ಯಾ
ತಣಾ-ಮನಾಂಚೆ ವ್ಹಾ.. ವ್ಹಾ.. ಮ್ಹಣ್ಚೆ ಪುಸ್ಪುಶೆ
ಬಿಂಯಾಂಚ್ಯಾ ಜಿವಂತ್ಪಣಾಕ್ ಯೆವ್ಕಾರ್ ದೀವ್ನ್ ಉಗ್ತೆ ಜಾಂವ್ಚ್ಯಾ
ಮಾತಿಯೆ ಕಣಾಂಚೆ ದೆವಾ.. ದೆವಾ.. ಪುಸ್ಪುಶೆ
ಸಗ್ಳ್ಯಾಂನಿ ಭರ‍್ಲಾ ಜೀವ್, ಸಗ್ಳ್ಯಾಂನಿ ಉಸ್ವಾಸ್..
ವಾಟೆಕ್ ಉಜ್ವಾಡ್ ನಾಕಾ, ತೊ ಮುಗ್ದತಾ ನ್ಹಯ್?
ದಾರ್ ಉಗ್ತೆಂ ಜಾಲಾಂ, ಹಾಂವ್ ಭಿತರ್ ಪಾವ್ಲಾಂ
ಥಂಯ್ ಉಜ್ವಾಡಾಚಿ ರಾಸ್‌ಚ್ ರಾಸ್.
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್. ಡಿಕುನ್ಹಾ
संपादकीय:
ह्ये वाटेक उजवाडाची गर्ज ना.
ह्ये कवितेंतलो मनीस भुरगो बिल्कूल न्हय. जिविताच्या अनभोगान तो न्हाला. नांतर वेवेगळ्या बारीक, नाजूक, कंवळ्या आवाजांक, पुस्पुश्यांक तो वळखुंक शिकला कसो? काळोकांत थालें उगतें जाता तर, थाल्याचो बुराक ताची चावी कशी पारकीता?
असल्या अनभोगान पिकल्ल्या मनशाच्या पांयांक ताच्ये वाटेव्हयलो काळोक पयस करुंक उजवाडाची सोड्यां, कसल्याय काजुल्यांची, चुडिंची, उज्याच्या जिबांची गर्ज ना.
निमाणे हो मनीस खंयसर वचूंक भायर सरला? खंयचे वाटेविशीं तो उलोवन आसा? तें तुमकांच चिंतूंक सोडतां.
-मेल्विन रोड्रीगस
कविता:
व्यर्थ करीनाका उजवाड भेश्टो
व्यर्थ करीनाका उजवाड भेश्टो,
ताची गर्ज ना म्हज्ये वाटेक!
वाटेची वळख आसा म्हज्या पांयांक
मेटांचें लेकय आसा मतीक
सारकी वळखता चावी थाल्याक
काळोकांत लिपना बुराक !
काळोकांतल्या आवाजांची भिरांत कित्याक?
तो आवाज बोंडुलो जडून पडल्लो
माडातुद्येरी फावोतोच जियेता!
ती बारीक किंक्राट केंळब्या पान चिरल्ली
कालच सोभून रावल्लें तें गडाया बराबर व्हकलेपरीं!
बरे आयकतात पुसपुशे काळोकांत!
जडून पडल्ल्या गुलोबाच्या पाकळ्यांक पळेवन
कांपच्या बोंग्यांचें हा... हा... म्हणचे पुसपुशे
फांत्याच्या धोवाक राकून रावल्ल्या
तणा-मनांचे व्हा.. व्हा.. म्हणचे पुसपुशे
बिंयांच्या जिवंत्पणाक येवकार दीवन उगते जांवच्या
मातये कणांचे देवा.. देवा.. पुसपुशे
सगळ्यांनी भरला जीव, सगळ्यांनी उसवास..
वाटेक उजवाड नाका, तो मुगदता न्हय?
दार उगतें जालां, हांव भितर पावलां
थंय उजवाडाची रासच रास.
-एँड्र्यू एल. डिकुन्हा