ಸಂಪಾದಕೀಯ್:
ಚಂದ್ರ್ -ನೆಕೆತ್ರಾಂ ತೀಳ್ನ್ ಪಳೆಂವ್ಚೆಂ ಘರ್
ಘರ್ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಉತ್ರಾ ಭೊಂವ್ತಣಿ ವಿಣ್ಲ್ಲಿ ಖಂಯ್ಚೀಯ್ ಕವಿತಾ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ಲ್ಯಾ ನಾತ್ಯಾಂಕ್ ಜೊಡ್ಟಾ ಆನಿ ತ್ಯಾ ಘರಾಚ್ಯೊ ಸೊಭಿತ್ ಸುಂದರ್ ಯಾದೀ ಪರ್ತುನ್ ಜಿವ್ಯೊ ಕರ್ತಾ. ಪುಣ್ ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆನ್ ದಿಂವ್ಚೊ ಅನ್ಭೊಗ್ ವೆಗ್ಳೊಚ್. ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಂತ್ ಕವಿ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಕವಿತೆಚ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂನಿ ಭುಲೊವ್ನ್, ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಘರಾಂತ್ ಆಪೊವ್ನ್ ವ್ಹರ್ತಾ. ರಾತಿಂ ಚಂದ್ರ್ ನೆಕೆತ್ರಾಂನಿ ತೀಳ್ನ್ ಪಳೆಂವ್ಚ್ಯಾ ತ್ಯಾ ಘರ್ಚ್ಯಾ ಹುಂಬ್ರಾರ್ ಉಬೆಂ ಕರ್ತಾ. ತಿತ್ಲೆಂಚ್ ನ್ಹಯ್, ಥಂಯ್ ಆಪ್ಲೆ ಆವಯ್ಚೆಂ ಪವಿತ್ರ್ ದರ್ಶನ್ ತೊ ವಾಚ್ಪ್ಯಾಕ್ ಕರ್ನ್ ದಿತಾ. ಆಪ್ಲ್ಯಾ ತ್ಯಾ ಭುರ್ಗ್ಯಾಪಣಾಚ್ಯಾ ಘರಾ ಆಪೊವ್ನ್ ವ್ಹರ್ನ್, ಆವಯ್ಚ್ಯಾ ಯೆವ್ಕಾರಾಚೊ ಆಸ್ವಾದ್ ದೀವ್ನ್, ಕಾವ್ಯಾಳ್ ಜೆವಣ್ ಧಾದೊಶಿ ವಾಡ್ಚಿ ಅದ್ಭುತ್ ಸಕತ್ ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಾಡ್ಗಾಂವ್ಕಾರ್ ಸಾರ್ಕ್ಯಾ ವ್ಹಡ್ ಕವಿಕಚ್ ಆಸ್ತಾ!
ತ್ಯಾ ಘರಾನ್ ಆನಿ ಕವಿಚ್ಯಾ ಕುಟ್ಮಾನ್ ದಿಲ್ಲ್ಯಾ ಭರ್ಪೂರಪಣಾಚ್ಯಾ ಉಜ್ವಾಡಾನ್ ಗರೀಬಿಚೊ ಕಾಳೊಕ್ ಪುರ್ತೊ ಧಾಂವ್ಡಾಯ್ಲಾ! ಆತಾಂ ಕವಿ ತ್ಯಾ ಘರಾಂತ್ ರಾವನಾ ತರಿ ತ್ಯಾ ಘರಾಕ್ ಕವಿಚೆಂ ಕಾಳೀಜ್ ತಳ್ಮಳ್ಟಾ, ತ್ಯಾ ಘರಾಂತ್ ಹುಂಬೊರ್ ಉತ್ರೊನ್ ವ್ಹಾಂವ್ಚ್ಯಾ ಮೊಗಾಚ್ಯೆ ಪವಿತ್ರತೆಂತ್ ಕವಿಚೊ ಆತ್ಮೊ ಬುಡೊನ್ ಸಂತೊಸ್ತಾ ತಶೆಂ ಭೊಗ್ತಾ.
-ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಎಲ್ ಡಿಕೂನ್ಹಾ
ಕವಿತಾ:
ಆಮ್ಚೆಂ ಘರ್
ವಡಾಚೆ ಸಾವ್ಳೆ ಭಾಶೆನ್ ಆಶಿಲ್ಲೆಂ
ಆಮ್ಚೆಂ ಭುರ್ಗೆಪಣಾಂತ್ಲೆಂ ಘರ್
ಆತಾಂ ಆಮ್ಚೆಂ ಉರುಂಕ್ ನಾ.
ಹ್ಯಾ ಘರಾಂತ್ ರಾತ್ಚೆಂ
ನಳ್ಯಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಚಂದ್ರ್-ನೆಕೆತ್ರಾಂ ದಿಸ್ತಾಲಿಂ
ಪಾವ್ಸಾ ದಿಸಾಂನಿ
ಉದ್ಕಾ ಥೆಂಬ್ ಟಪ್ಟಪ್ತಾಲೆ
ವಾರ್ಯಾ ವಾವ್ಝಡೀನ್
ಶೆಣಾಚಿ ಜಮೀನ್ ಭಿಜುನ್
ಘರ್ಭರ್ ವೋಲ್ ಥಂಡಾಯ್ತಾಲಿ
ಶಿಂಯಾ ದಿಸಾಂನಿ
ಕುಡ್ಕುಡ್ಯಾನ್ ಆಂಗಾಂ ಶಿರ್ಶಿರ್ತಾಲಿಂ.
ತರೀಯ್ ತೆ ದೀಸ್
ಕಿತ್ಲೆ ಸುಖಾಚೆ
ಭಾಂವ್ಡಾಂಚ್ಯಾ ಸಾಂಗಾತಾನ್ ಸಾರಿಲ್ಲೆ
ರುತು ರುತುಂನಿ ಹಾಡಿಲ್ಲೆ
ಸಣ್ ಫೆಸ್ತಾಂ ದಬಾಜೆ
ಎಕಾ ರಗ್ತಾಚ್ಯಾ ನಾತ್ಯಾನ್
ಜಿಣೆಚೆಂ ಆಂಗ್ ಜಾತಾಲೆಂ
ಘರಾ ವಾಂಗ್ಡಾ
ಆತಾಂ ಆದ್ಲೆಂ ಕಾಂಯಿಂಚ್ ಉರುಂಕ್ ನಾ
ಭಾಂವ್ಡಾಂನಿ ಥಾಟ್ಲೆ
ಆಪ್ಆಪ್ಲೆ ಸಂವ್ಸಾರ್
ತರೀ ಹೆಂ ಘರ್
ಮ್ಹಜ್ಯಾ ಮನಾಂತ್ ಆಜುನ್ಯ್
ಘರ್ ಕರುನ್ ಆಸಾ
ನ್ಹಿದೆಂತ್ ಜಾಗೆಪಣಿಂ
ಆಮ್ಚೆಂ ನಾತೆಂ ಸಾಂಗೀತ್ ಆಸಾ
ರಾತಿಂ ಹಾಂವ್ ಸಪ್ಣಾಂತ್
ಹ್ಯಾ ಘರಾಚ್ಯಾ ದಾರಾಂತ್ ಪಾವ್ಲೊಂ
ಜಾಲ್ಯಾರ್
ಮ್ಹಜಿ ಆಈ
ಘರಾಂತ್ ಸಾನ್ನ್ ಮಾರೀತ್
ಹುಂಬ್ರ್ಯಾ ಲಾಗಿಂ ಪಾವ್ಲ್ಯಾ
ಆನಿ ಮ್ಹಾಕಾ
ಹುಂಬ್ರ್ಯಾರ್ ರಾವಿಲ್ಲೊ ಪಳೆವ್ನ್
ಮ್ಹಣೂಂಕ್ ಲಾಗ್ಲಿ:
"ಬಾಬಾ ಯೋ ಮುರೆ ಭಿತರ್
ಹುಂಬ್ರ್ಯಾರ್ಚ್ ಉಬೊ ರಾವ್ಲಾ?"
-ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಾಡ್ಗಾಂವ್ಕಾರ್
संपादकीय:
चंद्र -नेकेत्रां तीळन पळेंवचें घर
घर म्हळ्ळ्या उतरा भोंवतणी विणल्ली खंयचीय कविता आमच्या मनांतल्या नात्यांक जोडटा आनी त्या घराच्यो सोभीत सुंदर यादी परतून जिव्यो करता. पूण ह्ये कवितेन दिंवचो अनभोग वेगळोच. हे कवितेंत कवी वाचप्याक आपल्या कवितेच्या उतरांनी भुलोवन, आपल्या घरांत आपोवन व्हरता. रातीं चंद्र नेकेत्रांनी तीळन पळेंवच्या त्या घरच्या हुंबरार उबें करता. तितलेंच न्हय, थंय आपले आवयचें पवित्र दर्शन तो वाचप्याक करन दिता. आपल्या त्या भुरग्यापणाच्या घरा आपोवन व्हरन, आवयच्या येवकाराचो आस्वाद दीवन, काव्याळ जेवण धादोशी वाडची अदभूत सकत प्रकाश पाडगांवकार सारक्या व्हड कविकच आसता !
त्या घरान आनी कविच्या कुटमान दिल्ल्या भरपूरपणाच्या उजवाडान गरीबिचो काळोक पुरतो धांवडायला! आतां कवी त्या घरांत रावना तरी त्या घराक कविचें काळीज तळमळटा, त्या घरांत हुंबोर उतरोन व्हांवच्या मोगाचे पवित्रतेंत कविचो आत्मो बुडोन संतोसता तशें भोगता.
-आंडऱ्यू एल डिकून्हा
कविता:
आमचें घर
वडाचे सावळे भशेन आशिल्लें
आमचें भुरगेपणांतलें घर
आतां आमचें उरुंक ना.
ह्या घरांत रातचें
नळ्यांतल्यान चंद्र-नखेत्रां दिसतालीं
पावसा दिसांनी
उदका थेंब टपटपताले
वारया वावझडीन
शेणाची जमीन भिजून
घरभर वोल थंडायताली
शिंया दिसांनी
कुडकुड्यान आंगां शिरशिरलीं.
तरीय ते दीस
कितले सुखाचे
भांवडांच्या सांगातान सारिल्ले
रुतू रुतुंनी हाडिल्ले
सण फेस्तां दबाजे
एका रगताच्या नात्यान
जिणेचें आंग जातालें
घरा वांगडा
आतां आदलें कांयिंच उरुंक ना
भांवडांनी थाटले
आपआपले संवसार
तरी हें घर
म्हज्या मनांत आजूनय
घर करून आसा
न्हिदेंत जागेपणीं
आमचें नातें सांगीत आसा
रातीं हांव सपणांत
ह्या घराच्या दारांत पावलों
जाल्यार
म्हजी आई
घरांत सान्न मारीत
हुंबऱ्या लागीं पावल्या
आनी म्हाका
हुंबऱ्यार राविल्लो पळेवन
म्हणूंक लागली:
"बाबा यो मुरे भितर
हुंबऱ्यारच उबो रावला?"
-प्रकाश पाडगांवकार