ಸಂಪಾದಕೀಯ್ / संपादकीय:
आमी शिकतांव, पुण मनशामोलां न्हय!
आयचे शिकपा व्यवस्थेचेर दुरबीण दीष्ट जोकची कविता ही. आमी आमच्या भुरग्यांक हरयेक शिकयतांव. पुण मनशामोलां म्हळ्ळीं कितें सांगोंक, समजांवक विसरतांव. बोव सोंपे पुण समर्पक रितीन हो एक विचार हांगासर हे कवितेद्वारीं सादर जाला.
शिकप म्हळ्ळें तें फकत काम जोडचे खातीर, दुडू कमांवचे खातीर म्हळ्ळें चिंतप आयचें. विद्यार्थींक मनशापणांचीं मोलां आज खंयसरय शिकोंक मेळनांत. देकून मुकल्या आपल्या वृत्ते जीवनांत दाक्तेर, वकील, इजनेर जातात शिवाय भिलकुल मनीस जायनांत म्हळ्ळें चिंतप हे कवितेद्वारीं कवीन उचारलां.
‘सांजेर आकरेची कांपीण व्हाजताना’ म्हळ्ळी वोळ शिकप संपयताना म्हळ्ळ्या अर्थान समजाय पडता
ಆಮಿ ಶಿಕ್ತಾಂವ್, ಪುಣ್ ಮನ್ಶಾಮೊಲಾಂ ನ್ಹಯ್!
ಆಯ್ಚೆ ಶಿಕ್ಪಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಚೆರ್ ದುರ್ಬಿಣ್ ದೀಷ್ಟ್ ಜೊಕ್ಚಿ ಕವಿತಾ ಹಿ. ಆಮಿ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ಭುರ್ಗ್ಯಾಂಕ್ ಹರ್ಯೆಕ್ ಶಿಕಯ್ತಾಂವ್, ಪುಣ್ ಮನ್ಶಾಮೊಲಾಂ ಮ್ಹಳ್ಳಿಂ ಕಿತೆಂ ಸಾಂಗೊಂಕ್, ಸಮ್ಜಾಂವ್ಕ್ ವಿಸರ್ತಾಂವ್. ಬೋವ್ ಸಂಪೆ ಪುಣ್ ಸಮರ್ಪಕ್ ರಿತಿನ್ ಹೊ ಏಕ್ ವಿಚಾರ್ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಹೆ ಕವಿತೆದ್ವಾರಿಂ ಸಾದರ್ ಜಾಲಾ.
ಶಿಕಪ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ತೆಂ ಫಕತ್ ಕಾಮ್ ಜೊಡ್ಚೆಖಾತಿರ್
,