ಕವಿತಾ ವಿಶ್ಲೇಷಣ್ -6:
ಕಾಳೊಕ್, ಉಜ್ವಾಡ್ ಆನಿ ಮನಿಸ್
(ಮೂಳ್ ಕವಿತಾ: ಕಾನಡಿ, ಕವಿ: ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ)
ತಾತ್ವಿಕ್ ಅರ್ಥಾನ್ ಕಾಳೊಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಅಗ್ಯಾನ್, ನಾ-ಸಮ್ಜಣಿ, ಅಶಿಕ್ಪಿ, ಅವಿವೇಕಿ, ಬೂದ್ ನಾಸ್ಚೊ, ವಾ ಖೊಟ್ಯೊ ಕರ್ನ್ಯೊ ಆಧಾರ್‍ಚೊ, ವಾ ಬರ್‍ಯಾಥಾವ್ನ್ ಭೋವ್ ಪಯ್ಸ್ ಆಸ್ಚೊ. ಮನಿಸ್ ಮ್ಹಳ್ಳಿ ಜೀವಿ ಜರ್ ಹ್ಯಾ ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಜಿಯೆಂವ್ಕ್ ಯೆತಾ, ತವಳ್ ಫಕತ್ ಆಪ್ಣಾಸವೆಂ ಕಾಳೊಕ್ ಮಾತ್ ನ್ಹಯ್, ಉಜ್ವಾಡ್‌ಯೀ ಘೆವ್ನ್ ಯೆತಾ; We must bring our own light to the darkness. Stars can't shine without darkness ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಸಾಂಗ್ಣೆಪರಿಂ. ಜೊ ಕಾಳೊಕಾಂತ್ ಉಜ್ವಾಡ್ ಜಾತಾ, ತೊ ಉಜ್ವಾಡಾಚೊ ಪಾಟ್ಲಾವ್ದಾರ್ ಜಾತಾ.
ಸಂಸಾರಾಚೆಂ ರಚನ್ ಕಶೆಂ ಜಾಲೆಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ವೆವೆಗ್ಳ್ಯಾ ಬುಕಾಂನಿ ಆಮಿ ವಾಚುನ್ ಆಯ್ಲ್ಯಾಂವ್, ಮನ್ಶಾಕ್ ವಾ ಮಾಂಕ್ಡಾಕ್ ರಚ್ಲೊ, ರುಕಾ-ಝಾಡಾಂಕ್, ಸುಕ್ಣಿ ಸಾವ್ಜಾಂಕ್ ರಚ್ಲಿಂ. ಪುಣ್ ಕಾಳೊಕ್ ಜಾಂವ್ ಉಜ್ವಾಡಾಕ್ ರಚ್‌ಲ್ಲೊ ದಾಕ್ಲೊ ನಾ. ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕಾಳೊಕ್ ಆದಿಂ ಮಾಗಾ ಥಾವ್ನ್ ಆಸ್ಲೊ. ಆನಿ ಉಜ್ವಾಡಾಚಿಂ ಹಾತೆರಾಂ ರಚ್ಲಿಂ ಕಾಂಯ್ ಥೊಡೊ ಕಾಳೊಕ್ ಪಯ್ಸ್ ಕರ್‍ಚ್ಯಾ ಇರಾದ್ಯಾನ್. ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಹ್ಯಾ ಸಂಸಾರಾಂತ್ ಆದಿಂ ಮಾಗಾ ಥಾವ್ನ್ ಕಾಳೊಕಾಚಿಚ್ ರಾಜ್ವಟ್ಕಿ ಆನಿ ಪದ್ವಿ. ಮನಿಸ್ ಫಕತ್ ಏಕ್ ಕಿರ್ಕೊಳ್ ರಚನ್.
ಹ್ಯಾ ಸಂಸಾರಾಕ್ ಆಯಿಲ್ಲ್ಯಾ ಹರ್ ಮನ್ಶಾಕ್ ಏಕ್ ಪಾತ್ರ್ ಆಸಾ, ತಾಕಾಚ್ ಮ್ಹಣುನ್ ನಮ್ಯಾರ್‌ಲ್ಲೆಂ ಸಂಭಾಶಣ್ ಆಸಾ, ಥೊಡೆಂ ಆಯ್ಕುಂಕ್ ಆನಿ ಥೊಡೆಂ ಉಲೊಂವ್ಕ್ ಆಸಾ, ಪುಣ್ ಜಾಯ್ತೆಂ ಆಪ್ಣಾ ಭಿತರ್‍ಲೆಂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತ್ ಕರುಂಕ್ ಅಸಾ; We've all got both LIGHT and DARK inside of us. What matters is the part we choose to act on, thats who we really are. ಆಪುರ್ಬಾಯೆಚಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಹಿಂ, ಜಿಣ್ಯೆ ಆವ್ದೆಂತ್ ಮನಿಸ್ 'ನಾಂವ್' ಜೊಡ್ಚ್ಯಾಕ್ ಕಿತೆಂ ಸರ್ವ್ ಕರ್‍ತಾ. ಪುಣ್ ಜೆಂ ಜೊಡಲ್ಲೆಂ ನಾಂವ್ ತಾಚೆ ಕುಡಿಸವೆಂಚ್ ಮರುನ್ ವೆತಾ. ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಹಾಂಗಾಸರ್ ನಾಂವ್‌ಯೀ ಸ್ಥಿರ್ ನ್ಹಯ್. ಪುಣ್ ಜಿಣ್ಯೆ ಆವ್ದೆಂತ್ ತಾಣೆಂ ಕೆಲ್ಲೆಂ ಬರೆಂ-ವಾಯ್ಟ್ ಮಾತ್ರ್ ಉರ್‍ತಾ.
ಏಕ್ ಸಂಪೆಂ ಸತ್ ಹೆಂ: ಹರ್ಯೆಕಾ ಮನ್ಶಾಕ್ 'ಬರೆಂ' ಆನಿ 'ವಾಯ್ಟ್' ಮಧ್ಲೊ ತಫಾವತ್ ಕಳಿತ್ ಆಸಾ, 'ಕಾಳೊಕ್' ಆನಿ 'ಉಜ್ವಾಡ್' ಮಧ್ಲೊ ತಫಾವತ್ ಕಳಿತ್ ಆಸಾ, ತರ್‌ಯೀ ಆಪ್ಣಾ ಭಿತರ್ ಆಸ್ಚ್ಯಾ ಆಂಧ್ಕಾರಾಚಿ ವೊಳಕ್ ಆಸನಾ. ತೆಂ ಪಾರ್ಕುಂಚಿ ವಾ ಸಮ್ಜುಂಚಿ ಜಾಣ್ವಾಯ್ ಸಯ್ತ್ ಆಸನಾ. ತರ್ ಕಾಳೊಕಾಕ್ ಕೊಣೆಂ ಧಾಂವ್ಡಾಂವ್ಚೊ? Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that. ಮಾರ್ಟಿನ್ ಲೂಥರ್ ಕಿಂಗಾಚಿಂ ಸೊಭಿತ್ ಉತ್ರಾಂ ಯಾದಿಕ್ ಯೆತಾತ್.
ಹ್ಯಾ ಕಾಳೊಕಾಚ್ಯೆ ರಾಜ್ವಟ್ಕೆಂತ್ ಖಿಣಾಂಚೆಂ ಆವ್ಕ್ ಸಾರುಂಕ್ ಆಯಿಲ್ಲ್ಯಾ ಮನ್ಶಾನ್, 'ಲಾಂಪ್ಯಾಂವ್' ಪೆಟೊಂವ್ಚೆಂ ಪ್ರೇತನ್ ಕರ್‍ಚೆಂ ಆನಿ ತ್ಯಾ ಪಾಟ್ಲ್ಯಾನ್ ತಾಚೊ ಇರಾದೊ ಸುಟಾವೆ ರಿತಿನ್ ಸಾಂಗ್ಚೆಂ 'ನನ್ನ ಹಣತೆ' (ಮ್ಹಜಿ ವಾತ್) ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಹ್ಯೆ ಆಪುರ್ಬಾಯೆಚ್ಯೆ ಕನ್ನಡ ಕವಿತೆಂತ್ ದಿಸುನ್ ಯೆತಾ.
ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ.
ಈ ಕತ್ತಲನು ಗೆದ್ದು ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆಂಬ ಜಿದ್ದಿನಿಂದಲ್ಲ:
ಲೆಕ್ಕವೇ ಇರದ ದೀಪಾವಳಿಯ ಹಡಗುಗಳೆ
ಇದರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಕರಗಿರುವಾಗ
ನಾನು ಹಚ್ಚುವ ಹಣತೆ ಶಾಶ್ವತವೆಂಬ ಭ್ರಾಂತಿ ನನಗಿಲ್ಲ,
ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ:
ಈ ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಬೆಳಕಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೇನೆಂಬ
ಆಸೆಯಿಂದಲ್ಲ.
ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಕತ್ತಲಿಗೇ ತಡಕಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿವೆ ಹೆಜ್ಜೆ
ಶತಮಾನದಿಂದಲೂ.
ನಡು ನಡುವೆ ಒಂದಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಬೇಕೆಂದು
ಆಗಾಗ ಕಡ್ಡಿ ಗೀಚಿದ್ದೇವೆ,
ದೀಪ ಮುಡಿಸಿದ್ದೇವೆ,
ವೇದ, ಶಾಸ್ತ್ರ, ಪುರಾಣ, ಇತಿಹಾಸಾ, ಕಾವ್ಯ, ವಿಜ್ನಾನಗಳ
ಮತಾಪು-ಪಟಾಕಿ-ಸುರುರುಬತ್ತಿ-ಹೂಬಾಣ
ಸುಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ.
'ತಮಸೋಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯಾ' ಎನ್ನುತ್ತ ಬರೀ
ಬೂದಿಯನ್ನೇ ಕೊನೆಗೆ ಕಂಡಿದ್ದೇವೆ.
ನನಗೂ ಗೊತ್ತು, ಈ ಕತ್ತಲೆಗೆ
ಕೊನೆಯಿರದ ಬಾಯಾರಿಕೆ,
ಎಷ್ಟೊಂತು ಬೆಳಕನ್ನು ಇದು ಉಟ್ಟರೂ, ತೊಟ್ಟರೂ,
ತಿಂದರೂ, ಕುಡಿದರೂ ಇದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕು
ಇನ್ನೂ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಬಯಕೆ.
ಆದರೂ ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ:
ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ದಾಟುತ್ತೇನೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದಲ್ಲ,
ಇರುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಮುಖ ನಾನು, ನನ್ನ ಮುಖ ನೀನು
ನೋಡಬಹುದೆಂಬ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಸೆಯಿಂದ:
ಹಣತೆ ಆರಿದ ಮೇಲೆ, ನೀನು ಯಾರೋ, ಮತ್ತೆ
ನಾನು ಯಾರೋ.
ಎಕೆಕ್ಯೆ ವೊಳಿಂತ್ಲಿಂ ಉತ್ರಾಂ ಚೀತ್ ದೀವ್ನ್ ವಾಚ್ಲಿಂ ತರ್, ಹ್ಯೆ ಕವಿತೆಚಿ ಗುಂಡಾಯ್ ತಶೆಂಚ್ ಅರ್ಥಾಚಿ ವಿಸ್ತಾರಾಯ್ ಸುಸ್ತತಾ:
ಹಾಂವಯ್ ದಿವ್ಟಿ ಪೆಟಯ್ತಾಂ (ಹಾಂಗಾಸರ್, ಹಾಂವ್ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಸಾದೊ ಸಬ್ಧ್, ಪುಣ್ ಹಾಂವ್‌ಯೀ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್, ಹಾಂವ್‌ಚ್ ನ್ಹಯ್ ಮ್ಹಳ್ಳೊ ಅರ್ಥ್),
ಹೊ ಕಾಳೊಕ್ ಜಿಕ್ತಲೊಂ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಹಟಾನ್ ನ್ಹಯ್;
ಲೇಕ್‌ಚ್ ನಾತಲ್ಲಿಂ ದಿವಾಳೆಚಿಂ ತಾರ್‍ವಾಂಚ್
ಹಾಂತುಂ ಬುಡುನ್ ಕರ್ಗಲ್ಯಾಂತ್ ಆಸ್ತಾಂ
ಹಾಂವೆಂ ಪೆಟೊಂವ್ಚಿ ದಿವ್ಟಿ ಶಾಸ್ವಿತ್ ಮ್ಹಳ್ಳಿ ಭ್ರಾಂತ್ ಮ್ಹಾಕಾ ನಾ.
ಹಾಂವಯ್ ದಿವ್ಟಿ ಪೆಟಯ್ತಾಂ
ಹ್ಯಾ ಕಾಳೊಕಾಥಾವ್ನ್ ಉಜ್ವಾಡಾ ಕುಶಿನ್ ಚಲ್ತಲೊಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆ
ಆಶೆನ್ ನ್ಹಯ್.
ಕಾಳೊಕಾಂತ್ಲ್ಯಾನ್ ಕಾಳೊಕಾಕಚ್ ದಾಂಟುನ್ ಆಯ್ಲ್ಯಾಂತ್ ಪಾವ್ಲಾಂ
ಶೆಕ್ಡ್ಯಾಂ ಥಾವ್ನ್
ಮಧೆಂ ಮಧೆಂ ಥೊಡೊ ಪುಣೀ ಉಜ್ವಾಡ್ ಜಾಯ್ ಮ್ಹಣುನ್
ತವಳ್ತವಳ್ ಕಾಡಿ ವೊಡ್ಲ್ಯಾ
ದಿವೆ ಜಳಯ್ಲ್ಯಾತ್.
ವೇದ್, ಶಾಸ್ತ್ರ್, ಪುರಾಣ್, ಇತಿಹಾಸ್, ಕಾವ್ಯೆಂ, ವಿಜ್ಞಾನಾಚ್ಯೊ
ಗರ್ನಾಳಿ-ಪಟಾಕ್ಯೊ-ಸುರುಸುರುಕಾಡಿ-ಫುಲಾಂಧೊಣ್ವಾಂಕ್ ಲಾಸ್ಲಾಂ.
'ತಮಸೋಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯಾ' ಮ್ಹಣುನ್
ಫಕತ್ ಗೊಬೊರ್ ಮಾತ್ ಆಖ್ರೇಕ್ ಪಳೆಲಾ.
ಹ್ಯಾ ಎಕಾಚ್ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ ಕಾಂಯ್ ಕಿತ್ಲೆಶ್ಯಾ ಯುಗಾಂಚ್ಯೊ ಕಾಣ್ಯೊ ಲಿಪ್ಲ್ಯಾತ್ ನ್ಹಯ್?, ಹಾಂಗಾಸರ್ ದಿವಾಳಿ ಪರಬ್ ಏಕ್ ಸಂಭ್ರಮ್, ಆಚರಣ್, ದಬಾಜೊ ವಾ ಫೆಸ್ತ್. ಆನಿ ಹಾಂಗಾಸರ್ ಕವಿ 'ದಿವ್ಟಿ' ಪೆಟಯ್ತಾ, ಕಾಂಯ್ ಖಿಣಾಚೊ ಉಜ್ವಾಡ್ ಫಾಂಕುಂದಿ ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಆಶೆನ್ ಶಿವಾಯ್, ಹೊ ಸಂಸಾರ್ ಸಗ್ಳೊ ಹ್ಯೆ ದಿವ್ಟೆಂತ್ ಉಜ್ವಾಡಾಂತ್ ಭರ್ತಲೊ ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಭ್ರಾಂತೆಂತ್ ನ್ಹಯ್. ಹಾಂಗಾ ಕಾಳೊಕಾಂತ್ ಜಿಯೆವ್ನ್ ಸವಯ್ ಜಾಲ್ಲ್ಯಾಂಕ್ ದಿವ್ಟಿ ಸೊಸನಾ, ದೆಕುನ್ ತಸಲ್ಯಾಂಕ್ ವಾರ್‍ಯಾಚೊ, ತುಫಾನಾಚೊ ಸಾಂಗಾತ್ ಕರುನ್ ಕಶೆಂ ಅಸಲ್ಯಾ ದಿವ್ಟೆಂಕ್ ಪಾಲ್ವಯ್ಜಾಯ್ ಮ್ಹಳ್ಳಿ ವಿದ್ಯಾ ಕಳಿತ್ ಆಸ್ತಾಂ, ಕವಿ ಹ್ಯಾ ಸುಪ್ತಿಂ ಖೆಳಾಂಕ್ ಸಮ್ಜುನ್ ದಿವ್ಟಿ ಪೆಟಯ್ತಾ.
ಫುಡ್ಲ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಚೆರ್ ನದರ್ ಘಾಲ್ಯಾಂ;
ಮ್ಹಾಕಾಯ್ ಕಳಿತ್, ಹ್ಯಾ ಕಾಳೊಕಾಕ್
ಬಾಗನಾತಲ್ಲಿ ತಾನ್.
ಕಾಂಯ್ ಥೊಡೊ ಉಜ್ವಾಡ್ ನ್ಹೆಸ್ಲ್ಯಾರಿ, ಪಾಂಗುರ್‍ಲ್ಯಾರಿ
ಖೆಲ್ಯಾರಿ, ಪಿಯೆಲ್ಯಾರಿ ಹಾಕಾ ಆನಿಕಯ್ ಜಾಯ್
ಆನಿಕಯ್ ಜಾಯ್ ಮ್ಹಳ್ಳಿ ಆಶಾ.
ತರೀ ಹಾಂವಯ್ ದಿವ್ಟಿ ಪೆಟಯ್ತಾಂ
ಕಾಳೊಕ್ ಉತರ್‍ಚ್ಯಾ ಭೃಮೆನ್ ನ್ಹಯ್
ಆಸಲ್ಲ್ಯಾ ತಿತ್ಲೊ ಕಾಳ್ ಹಾಂವ್ ತುಜೆಂ ತೋಂಡ್, ತುಂ ಮ್ಹಜೆಂ ತೋಂಡ್
ಪಳೆವ್ಯೆತ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಎಕೆಚೆ ಆಶೆನ್
ದಿವ್ಟಿ ಪಾಲ್ವತಚ್, ತುಂ ಕೊಣ್ಕಿ, ಮಾಗೀರ್
ಹಾಂವ್ ಕೊಣ್ಕಿ.
ತರೀ, ಹೆರಾಂನಿ ಚಿಂತ್ಚೆಪರಿಂ ಚಿಂತ್ಚೊ ಸಾದೊ ಮನಿಸ್ ಹೊ ಕವಿ ನ್ಹಯ್, ಬಗರ್ ಹ್ಯಾ ಕದ್ವಳಾ ಮಧೆಂಯೀ, ಹ್ಯಾ ಕಾಳೊಕಾಮಧೆಂಯೀ 'ದಿವ್ಟಿ' ಪೆಟಂವ್ಚೊ ಹೊ ಪಿಸೊ ನ್ಹಯ್, ಬಗರ್ ಜಾಣಾರಿಚ್.
ತರೀ ಹಾಂವಯ್ ದಿವ್ಟಿ ಪೆಟಯ್ತಾಂ, ಕಾಳೊಕಾತ್ ಉತರ್‍ತಾಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಭ್ರಮೆಂತ್ ನ್ಹಯ್, ಆಸ್ಚ್ಯಾ ತಿತ್ಲ್ಯಾ ವೆಳಾರ್ ತುಜೆಂ ಮುಖಮಳ್ ಹಾಂವ್ ಆನಿ ಮ್ಹಜೆಂ ಮುಖಮಳ್ ತುಂವೆಂ ಪಳೆವ್ಯೆತ್ ಮ್ಹಳ್ಳೆ ಎಕೆಚ್ ಎಕೆ ಆಶೆನ್.
ದಿವ್ಟಿ ಪಾಲ್ವತಚ್, ತುಂ ಕೊಣ್ಕಿ, ಮಾಗೀರ್ ಹಾಂವ್ ಕೊಣ್ಕಿ.
ಆಖೇರಿಚ್ಯಾ ಕಡ್ವ್ಯಾಂತ್ಲಿಂ ತಾತ್ವಿಕ್ ಉತ್ರಾಂ ಪರತ್ ಪರತ್ ಪಾಚುಂಕ್ ಪ್ರೇರಿತ್ ಕರ್‍ತಾತ್. ಹಾಂಗಾಸರ್ ಕಾಳೊಕ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಖೊಟೆಂ, ಉಜ್ವಾಡ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಬರೆಂ, ದಿವ್ಟಿ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಬರಿ ಕರ್ನಿ.
ಜೆದ್ನಾಂ ಏಕ್ ಕವಿತಾ, ಸಮಾಜಾಚೊ ತಾಳೊ ಜಾತಾ, ವಾ ಸಮಾಜಾಕ್ ತಾಳೊ ದಿತಾ, ತಸಲಿ ಕವಿತಾ ಫಕತ್ ಉತ್ರಾಂಚಿ ರಾಸ್ ಮಾತ್ ಜಾವ್ನ್ ಉರನಾ, ಬಗರ್ ಪರತ್ ಪರತ್ ವಾಚುಂಕ್ ಪ್ರೇರಿತ್ ಕರ್‍ತಾ ಆನಿ ಹರ್ಯೆಕ್ ಪಾವ್ಟಿಂ ವಾಚ್ತಾಂ, ನವಿಂ ರುಪ್ಣಿಂ ದೊಳ್ಯಾಂ ಹುಜಿರ್ ಉಬಿಂ ಕರ್‍ತಾ. ತಸಲ್ಯಾ ಕವಿತೆಂ ಪಯ್ಕಿಂ ಕಾಂಯ್ ಹಿ ಕವಿತಾ ಉಟೊನ್ ದಿಸ್ತಾ.
- ವಲ್ಲಿ ಕ್ವಾಡ್ರಸ್
काळोक, उजवाड आनी मनीस
(मूळ कविता: कानडी, कवी: जी.एस. शिवरुद्रप्पा)
तात्वीक अर्थान काळोक म्हळ्यार अग्यान, ना-समजणी, अशिकपी, अविवेकी, बूद नासचो, वा खोट्यो कर्न्यो आधारचो, वा बरयाथावन भोव पयस आसचो. मनीस म्हळ्ळी जीवी जर ह्या संसारांत जियेवंक येता, तवळ फकत आपणासवें काळोक मात न्हय, उज्वाडयी घेवन येता; We must bring our own light to the darkness. Stars can't shine without darkness म्हळ्ळे सांगणेपरीं. जो काळोकांत उजवाड जाता, तो उजावाडाचो पाटलावदार जाता.
संसाराचें रचन कशें जालें म्हळ्ळें वेवेगळ्या बुकांनी आमी वाचून आयल्यांव, मनशाक वा मांकडाक रचलो, रुका-झाडांक, सुकणी सावजांक रचलीं. पूण काळोक जांव उज्वाडाक रचल्लो दाकलो ना. म्हळ्यार काळोक आदीं मागा थावन आसलो. आनी उज्वाडाचीं हातेरां रचलीं कांय थोडो काळोक पयस करच्या इराद्यान. कित्याक ह्या संसारांत आदीं मागा थावन काळोकाचीच राज्वटकी आनी पद्वी. मनीस फकत एक किर्कोळ रचन.
ह्या संसाराक आयिल्ल्या हर मनशाक एक पात्र आसा, ताकाच म्हणून नम्यारल्लें संभाशण आसा, थोडें आयकुंक आनी थोडें उलोवंक आसा, पूण जायतें आपणा भितरलें अभिव्यक्त करुंक असा; We've all got both LIGHT and DARK inside of us. What matters is the part we choose to act on, thats who we really are. आपुरबायेचीं उत्रां हीं, जिण्ये आवदेंत मनीस 'नांव' जोडच्याक कितें सर्व करता. पूण जें जोडल्लें नांव ताचे कुडिसवेंच मरून वेता. म्हळ्यार हांगासर नांवयी स्थीर न्हय. पूण जिण्ये आवदेंत ताणें केल्लें बरें-वायट मात्र ऊरता.
एक संपें सत हें: हऱ्येका मनशाक 'बरें' आनी 'वायट' मधलो तफावत कळीत आसा, 'काळोक' आनी 'उज्वाड' मधलो तफावत कळीत आसा, तरयी आपणा भितर आसच्या आंधकाराची वोळक आसना. तें पार्कुंची वा समजुंची जाण्वाय सयत आसना. तर काळोकाक कोणें धांवडांवचो? Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that. मार्टीन लूथर किंगाचीं सोभीत उत्रां यादीक येतात.
ह्या काळोकाच्ये राज्वटकेंत खिणांचें आवक सारुंक आयिल्ल्या मनशान, 'लांप्यांव' पेटोंवचें प्रेतन करचें आनी त्या पाटल्यान ताचो इरादो सुटावे रितीन सांगचें 'नन्न हणते' (म्हजी वात) म्हळ्ळे ह्ये आपुरबायेच्ये कन्नड कवितेंत दिसून येता.
हणते हच्चुत्तेने नानू.
ई कत्तलनू गेद्दू निल्लुत्तेनेंब जिद्दिनिंदल्ल:
लेक्कवे इरद दीपावळीय हडगुगळे
इदरल्ली मुळुगी करगिरुवाग
नानू हच्चूव हणते शाश्वतवेंब भ्रांती ननगिल्ल,
हणते हच्चुत्तेने नानू:
ई कत्तलिनिंद बेळकीन कडेगे नडेदेनेंब
आसेयिंदल्ल.
कत्तलिनिंद कत्तलिगे तडकाडिकोंडू बंदिवे हेज्जे
शतमानदिंदलू.
नडू नडुवे ओंदषटू बेळकू बेकेंदू
आगाग कड्डी गीचिद्देवे,
दीप मुडिसिद्देवे,
वेद, शासत्र, पुराण, इतिहासा, काव्य, विजनानगळ
मतापू-पटाकी-सुरुरुबत्ती-हूबाण
सुट्टिद्देवे.
'तमसोमा ज्योतिर्गमया' एन्नुत्त बरी
बूदियन्ने कोनेगे कंडिद्देवे.
ननगू गोत्तू, ई कत्तलेगे
कोनेयिरद बायारिके,
एषटोंतू बेळकन्नू इदू उट्टरू, तोट्टरू,
तिंदरू, कुडिदरू इदक्के इन्नू बेकू
इन्नू बेकू एन्नूव बयके.
आदरू हणते हच्चुत्तेने नानू:
कत्तलेयन्नू दाटुत्तेनेंब भ्रमेयिंदल्ल,
इरुवषटू होत्तू निन्न मूख नानू, नन्न मूख नीनू
नोडबहुदेंब ओंदे ओंदू आसेयिंद:
हणते आरीद मेले, नीनू यारो. मत्ते
नानू यारो.
एकेक्ये वोळिंतलीं उत्रां चीत दीवन वाचलीं तर, ह्ये कवितेची गुंडाय तशेंच अर्थाची विसताराय सुसतता:
हांवय दिवटी पेटयतां (हांगासर, हांव म्हळ्ळो सादो सब्ध, पूण हांवयी म्हळ्यार, हांवच न्हय म्हळ्ळो अर्थ),
हो काळोक जिकतलों म्हळ्ळ्या हटान न्हय;
लेकच नातल्लीं दिवाळेचीं तारवांच
हांतूं बुडून कर्गल्यांत आसतां
हांवें पेटोंवची दिवटी शास्वीत म्हळ्ळी भ्रांत म्हाका ना.
हांवय दिवटी पेटयतां
ह्या काळोकाथावन उज्वाडा कुशीन चल्तलों म्हळ्ळे
आशेन न्हय.
काळोकांतल्यान काळोकाकच दांटून आयल्यांत पावलां
शेकड्यां थावन
मधें मधें थोडो पुणी उज्वाड जाय म्हणून
तवळतवळ काडी वोडल्या
दिवे जळयल्यात.
वेद, शासत्र, पुराण, इतिहास, काव्यें, विज्ञानाच्यो
गर्नाळी-पटाक्यो-सुरुसुरुकाडी-फुलांधोण्वांक लासलां.
'तमसोमा ज्योतिर्गमया' म्हणून
फकत गोबोर मात आखरेक पळेला.
ह्या एकाच कडव्यांत कांय कितलेश्या युगांच्यो काण्यो लिपल्यात न्हय?, हांगासर दिवाळी परब एक संभ्रम, आचरण, दबाजो वा फेसत. आनी हांगासर कवी 'दिवटी' पेटयता, कांय खिणाचो उज्वाड फांकुंदी म्हळ्ळे आशेन शिवाय, हो संसार सगळो ह्ये दिवटेंत उज्वाडांत भर्तलो म्हळ्ळे भ्रांतेंत न्हय. हांगा काळोकांत जियेवन सवय जाल्ल्यांक दिवटी सोसना, देकून तसल्यांक वारयाचो, तुफानाचो सांगात करून कशें असल्या दिवटेंक पालवयजाय म्हळ्ळी विद्या कळीत आसतां, कवी ह्या सुप्तीं खेळांक समजून दिवटी पेटयता.
फुडल्या कडव्याचेर नदर घाल्यां;
म्हाकाय कळीत, ह्या काळोकाक
बागनातल्ली तान.
कांय थोडो उज्वाड न्हेसल्यारी, पांगूरल्यारी
खेल्यारी, पियेल्यारी हाका आनिकय जाय
आनिकय जाय म्हळ्ळी आशा.
तरी हांवय दिवटी पेटयतां
काळोक उतरच्या भृमेन न्हय
आसल्ल्या तितलो काळ हांव तुजें तोंड, तूं म्हजें तोंड
पळेव्येत म्हळ्ळे एकेचे आशेन
दिवटी पालवतच, तूं कोणकी, मागीर
हांव कोणकी.
तरी, हेरांनी चिंतचेपरीं चिंतचो सादो मनीस हो कवी न्हय, बगर ह्या कद्वळा मधेंयी, ह्या काळोकामधेंयी 'दिवटी' पेटंवचो हो पिसो न्हय, बगर जाणारीच.
तरी हांवय दिवटी पेटयतां, काळोकात उतरतां म्हळ्ळे भ्रमेंत न्हय, आसच्या तितल्या वेळार तुजें मुखमळ हांव आनी म्हजें मुखमळ तुंवें पळेव्येत म्हळ्ळे एकेच एके आशेन.
दिवटी पालवतच, तूं कोणकी, मागीर हांव कोणकी.
आखेरिच्या कडव्यांतलीं तात्वीक उत्रां परत परत पाचुंक प्रेरीत करतात. हांगासर काळोक म्हळ्यार खोटें, उज्वाड म्हळ्यार बरें, दिवटी म्हळ्यार बरी कर्नी.
जेदनां एक कविता, समाजाचो ताळो जाता, वा समाजाक ताळो दिता, तसली कविता फकत उत्रांची रास मात जावन उरना, बगर परत परत वाचुंक प्रेरीत करता आनी हऱ्येक पावटीं वाचतां, नवीं रुपणीं दोळ्यां हुजीर उबीं करता. तसल्या कवितें पयकीं कांय ही कविता उटोन दिसता.
- वल्ली क्वाड्रस
_____________________________________________________________________________________________
ಸವಾರಿ 5: ಮುಖೊಟಿಂ, ಅಸ್ಲೀಯತ್ ಆನಿ ಜಿವಿತಾಪಯ್ಣ್
ಸವಾರಿ 4: ದೂಕ್, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಆನಿ ಕವಿತಾ
ಸವಾರಿ 3: ಆಶಾ, ಕವಿ ಆನಿ ಸವಾರಿ
ಸವಾರಿ 2: ಸಂಘರ್ಶ್, ಜಿವಿತ್ ಆನಿ ಕವಿತಾ
ಸವಾರಿ 1: ನವೆಂ ಚಿಂತಪ್, ನವೊ ದಿಶ್ಟಾವೊ